Waar is mijn droom gebleven? Waar ging het om? Ik wandel langs de grachten en neem een flinke teug lucht. Ik ervaar de ruimte en voel me thuis. Geen steen in de gevels is hetzelfde, ik zie de structuren, de glimmende vensters, het strijkende zonlicht, het gekwaak van de eenden in de gracht. Als vanzelf ga ik langzamer lopen. Ik groet twee mensen die mij in een geanimeerd gesprek tegemoet komen.
Ik sluit de week af. We hebben gekozen voor een compromis. De Oude Delft iets later autoluw. De Phoenix-garage nog niet gelijk het domein van bewoners. Een politiek compromis, wat zo vies kan klinken maar wat toch een zoete smaak heeft. De smaak van er samen voor kunnen gaan. De smaak van geven wat voor mensen belangrijk is. Overzicht en stapje voor stapje voor de een, het zeker weten dat we bouwen aan die leefbare stad voor die ander. Of misschien wel niet de een, de ander. We kunnen adem halen. Er is ruimte om stad te maken.
