Door: Emmelie van der Pol
Ondanks dat de politie de pride verbood en ondanks demonstraties van neonazi’s (waarbij hun uitingen opvallend genoeg niet van kinderen worden afgeschermd), is Karácsony doorgegaan met de voorbereidingen voor Pride en werd door verschillende organisaties, waaronder de Europese Groene Partij opgeroepen om naar Boedapest af te reizen. Vele politici luisterden naar deze oproepen.
Omdat ook binnen RozeLinks een oproep werd gedaan voor een afvaardiging naar Boedapest, besloot ik mee te gaan (als enige van de in Delft woonachtige GroenLinksers). In de weken voorafgaand was het spannend, eng zelfs. De reacties in mijn omgeving logen er niet om omdat, niet geheel onterecht, de risico’s groot leken. Het was immers een verboden Pride en de politie had veel middelen om onze Pride te stoppen. Maar ik kon het echt niet over me heen laten komen dat Pride zomaar verboden werd in een EU-land! Helemaal omdat naast het demonstratierecht nog veel meer rechten zijn ingeperkt; zo is het onmogelijk voor Hongaarse trans personen hun geboorteakte te wijzigen. We kregen meerdere briefings, lessen over de geschiedenis van Pride in Hongarije en (op de ochtend zelf) een panel over de toestand van mensenrechten in Hongarije. Desondanks zijn we (waaronder meerdere RozeLinksers en Tweede Kamerleden), met enige spanning, naar Boedapest afgereisd.
Veel leden van onze delegatie waren al door de burgemeester van Boedapest ontvangen toen ik als een van de laatsten van de afvaardiging op vrijdagavond laat aankwam in de stad. De volgende dag bestond uit een vol programma op de deels uit Hongarije verjaagde Central European University, een lunch van de Nederlandse ambassade bij het gemeentehuis (zelf versierd met een verkapte regenboog vanwege de antipropagandawetten) en de Pride Walk zelf. Met vele tientallen volksvertegenwoordigers en welwillende partijleden vanuit alleen al Nederland zijn we de straat op gegaan. Langzamerhand bleken we te maken te hebben met maar liefst 200.000 Pride-betogers in de grootste Pride Walk die ooit in Oost-Europa heeft plaatsgevonden. Deze Pride vond ook plaats in de context van steeds meer Hongaren die het beleid van Orbán beu zijn, en van het relatief progressieve Boedapest dat haar stem wilde laten horen. De Pride Walk was zodanig groot dat de politie niks tegen ons kón beginnen.
Mede door de grote aantallen ontwikkelde de Pride zich tot een feest, een feest geboren uit protest. De muziek ging hard, de vlaggen die uitgedeeld werden ook. Hiermee raakten de zorgen op de achtergrond. en hebben we kunnen genieten van onze tijd in Boedapest. We blijven hopen op een betere toekomst, waarin queer Hongaren zich niet hoeven te verbergen in eigen land.
