Op 1 mei organiseerde GroenLinks een Politiek Café als alternatieve 1 mei bijeenkomst over integratie. Inleiders Maria Scali en Ruard Ganzevoort (staat 18de op de verkiezingslijst voor GroenLinks) hadden en frisse kijk op het thema.
Werk en studie zijn bij uitstek de methode om goed te integreren vinden zowel Maria Scali als Ruard Ganzevoort. Kansen krijgen om je ambities waar te maken zorgt voor een goede integratie en toegevoegde waarde op sociaaleconomisch vlak, economisch kapitaal maar ook op andere levensgebieden zoals het menselijk - en sociaal-cultureel kapitaal.
Maria Scali laat ons kennis maken met haar persoonlijk verhaal. Ze werd geboren in Libië, dochter van Italiaanse ouders. Als kind remigreerde ze naar Italië en ervoer hoe het is om als jongere om te gaan met - en te leven in verschillende culturen. Aanvankelijk lukte het haar niet om goed mee te draaien op de Italiaanse middelbare school. Later wist ze haar kansen te pakken en maakte in een jaar tijd, vier jaar middelbare school goed.
Vijfentwintig jaar geleden kwam ze naar Nederland en kreeg een fantastische kans op de universiteit van Tilburg. Ze werd uitgenodigd om er onderzoek te doen en in Den Bosch organiseerde ze trainingen voor allochtone volwassenen.
Integratie is een proces dat zich voordoet in verschillende fases en generaties. De eerste generatie allochtonen kenmerken zich voornamelijk door een overlevingstrategie. De tweede generatie wil meer: een deel stijgt op de sociale ladder, spreekt goed Nederlands en dringt door tot een hogere vorm van onderwijs en krijgen “ betere banen”. Voor een ander deel is dat niet weggelegd, zij blijven achter en vormen tezamen met laagopgeleide Nederlanders, een klasse met sociale achterstanden op verschillende terreinen: werkloosheid of zeer laag betaald en onzeker werk, functioneel analfabetisme, communicatieproblemen met instanties en weinig toekomstperspectief. Kortom zowel autochtonen als allochtonen verkeren in een positie van “er niet bijhoren” en sociale uitsluiting. Belangrijk is om te beseffen dat dit niet zozeer een allochtonen probleem is maar een “sociale klasse” probleem.
Ruard Ganzevoort, hoogleraar theologie (zingevingvraagstukken) en hoteleigenaar benadert de integratie als een proces dat in drie benaderingen te onderscheiden is. De eerste benadering kenmerkt zich in het “Wij-Zij” denken. De tegenstellingen worden aangescherpt in “wij nette Nederlanders en zij buitenlanders die er een rotzooitje van maken”. Deze zwart-wit denkwijze leidt tot verharding in de samenleving zoals die nu gaande is.
De tweede benadering van het integratieproces wordt gekenmerkt door “insluiting”. De gemeenschappelijkheid wordt benadrukt: zij zijn toch uiteindelijk hetzelfde als wij. Ook deze benadering heeft zijn beperkingen: net als de problematiek van de tweede generatie gaat deze voorbij aan de groep die niet succesvol integreert. De groep die afhaakt in het onderwijs of radicaliseert en verhardt in die eigen cultuur. Assimilatie: doe vooral zoals wij het doen, ontkent de eigenheid van iedere cultuur.
De derde benadering wordt door Ruard geschetst als het Piramide model. Coalities op verschillende niveaus van samenwerking en identiteit, bv. progressieve Turken, Marokkanen en Nederlanders die zich verenigen in een politieke partij. Daarnaast wordt de eigenheid van iedere cultuur gerespecteerd, zoals het religieuze beleving.
Met de inleiders ontstond daarna een geanimeerde discussie. De bijeenkomst werd vrolijk afgesloten door Dik Scheft die een aantal strijd - en straatliederen vertolkte over het recht op goede arbeidsomstandigheden.
Er worden door GroenLinksDelft ongeveer vijf POLCA’s – politieke cafés- per jaar georganiseerd. Steeds met een ander thema. De volgende keer gaat het waarschijnlijk over jongerenhuisvesting. Volg de site voor meer nieuws.