Het grootste raadsonderzoek in de historie van de Delftse politiek is afgerond en heeft een aantal waardevolle rapporten opgeleverd. De feitenrelazen uit de eerste fase van het onderzoek zijn vooral overzichten van gebeurtenissen, keuzes en ontwikkelingen. De interviews uit de tweede fase geven ons inzicht in verbanden en patronen binnen de drie grote projecten afzonderlijk en de projecten onderling. Er worden nuances aangebracht en sommige zaken komen beter uit de verf. Buitengewoon boeiend om te lezen.
De economische crisis, de diepste in 80 jaar, is een belangrijke oorzaak voor de financiële tekorten en de schulden waar Delft nu mee zit. Niemand voorzag deze crisis, laat staan de impact ervan. Het heeft lang geduurd voordat de consequenties van de crisis in beeld kwamen en maatregelen werden getroffen. Door de crisis moesten de drie projecten min of meer tegelijk worden uitgevoerd. Daar was de gemeente niet op voorbereid.
Het rapport van de onderzoekscommissie is helder: Delft heeft onvoldoende gereageerd op deze veranderende omstandigheden. Daar bovenop was Delft zich onvoldoende bewust van de risico's, wordt er getwijfeld aan de beschikbare expertise, heeft Delft onvoldoende stil gestaan bij de governance van de projecten en relevante informatie was soms niet beschikbaar. We lezen ook dat een instabiel college zijn weerslag had op het samenspel met de gemeenteraad.
De raadsleden van GroenLinks hebben zich vaak afgevraagd waar zij het hebben laten liggen. Wij concluderen nu dat we voortaan nog actiever moeten handelen, vooral door het stellen van vragen, en doorvragen als de informatievoorziening achterblijft. Bijvoorbeeld hadden we, achteraf gezien, de voortgangsrapportages van het project Harnaschpolder moeten agenderen en bespreken. Het is overigens nog maar de vraag of dat dan had geholpen, want zelfs het college bleek verrast door de snel oplopende tekorten.
Het rapport beschrijft dat sommige partijen wel degelijk kritisch waren. Dat wil echter niet zeggen dat deze partijen ook gelijk hadden. In tegendeel: in het rapport wordt uitgelegd waarom niets-doen een slechte optie was. Delft dreigde te krimpen met alle desastreuze gevolgen van dien, met name voor het voorzieningenniveau. Gelukkig waren er politieke partijen, waaronder GroenLinks, die dat inzagen en hun nek durfden uitsteken.
Uiteindelijk zijn de inspanningen voor een raadsonderzoek niet voor niets geweest. We kunnen leren van de lessen uit het verleden, maar we moeten ons ook realiseren dat tijden en omstandigheden continue veranderen. GroenLinks is er van overtuigd dat alleen bestuurders met ambitie en lef een complex project zoals de Spoorzone van de grond kunnen krijgen. We zijn trots op de Spoorzone en hebben geen spijt dat we er ooit aan zijn begonnen. Iedereen kan nu al ervaren dat de stad positief verandert en leefbaarder wordt. Kijk naar de stationshal, de Coendersbuurt en het nieuwe Delfland College. Delft gaat een mooie toekomst tegemoet!